Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X

Gdy zaś oni wieczerzali, wziął Jezus chleb, błogosławił, łamał i dawał uczniom swoim, i rzekł:
Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje
(Mt 26, 26)

Wielki Czwartek [1 kl.]
Katechizm o kryzysie w Kościele (2001)

75. Czy ministrowie wspólnot protestanckich są równi kapłanom?

Ministrowie wspólnot protestanckich nie są kapłanami, ale świeckimi (dotyczy to także wspólnot anglikańskich). Ci ministrowie religijni nie mają zatem władzy przeistaczania chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, ani odpuszczania grzechów.

Władza kapłańska została przekazana obecnym biskupom i kapłanom od Apostołów poprzez ich następców. Jest to nazywane sukcesją apostolską. Jeśli sukcesja została raz złamana, jak to ma miejsce u protestantów, to władza kapłańska została utracona.

Jest skandalem, że wiosną 1977 r. 180 duchownych diecezji Rottenburg w liście do protestanckich „kolegów i koleżanek” ewangelickiego kościoła krajowego w Szwabii uznało ich za „posiadających identyczną władzę i identyczną odpowiedzialność”. To, że ci teologowie nie mieli już katolickiego pojęcia o kapłaństwie widać po tym, że podkreślili, jakoby „porzucili teorię ofiary, mogącą wywołać wrażenie, że ofiara Jezusa na krzyżu musiałaby być dla naszego zadośćuczynienia jeszcze raz Bogu ofiarowana, względnie odnowiona (...) W ogóle uważamy, że posiadamy dzisiaj biblijnie ugruntowaną i sensowną praktykę wieczerzy, która być może istniała też przed reformatorami”. Widać tu związek ofiary Mszy św. i kapłaństwa:

Kto porzuca ofiarę Mszy św. na rzecz protestanckiej wieczerzy, ten nie może mieć już właściwego pojęcia o kapłaństwie i dlatego nie widzi już żadnej różnicy pomiędzy katolickimi a ewangelickimi „przewodniczącymi”. Teologowie diecezji Rottenburg prezentują w swym liście jednoznaczne herezje. Biskup zadowolił się jednak tylko stwierdzeniem, że jest to uszczuplenie wiary katolickiej; nie podjął żadnych dalszych kroków116.

Jeszcze większym skandalem jest wielokrotne wykonywanie funkcji liturgicznych przez papieża Jana Pawła II razem z protestanckimi ministrami, przy czym owi protestanci nosili szaty kapłańskie bądź biskupie. Tak na przykład 29 maja 1982 r. udzielił on błogosławieństwa wspólnie z anglikańskim „arcybiskupem” Runcie.

Przypisy

  1. Cyt. w: Rudolf Kramer-Badoni, Revolution in der Kirche Lefebvre und Rom, Monachium-Berlin 1980, Herder 1980, s. 91 n.
Katechizm o kryzysie w Kościele (2001)