Św. Tomasz z Akwinu

Św. Tomasz z Akwinu, kapłan z zakonu dominikanów, Doktor Kościoła. Jeden z najwybitniejszych filozofów chrześcijańskich, jego główne dzieła to Suma teologiczna i Summa contra Gentiles oraz liczne komentarze do tekstów filozoficznych i ksiąg Pisma św. W swoim monumentalnym systemie filozoficzno-teologicznym dokonuje pogodzenia poznania rozumowego i wiary w ten sposób, że wiara domaga się zrozumienia, a wiedza nie może zaprzeczyć wierze. Dzięki zastosowaniu precyzyjnej terminologii scholastycznej i sylogistyki Arystotelesa zbudował nie tylko wyczerpującą syntezę teologii, ale także poddał analizie najbardziej szczegółowe zagadnienia teoretyczne.

Św. Tomasz z Akwinu urodził się w 1224 r. w Roccasecca niedaleko Akwinu (Włochy). Oblat w opactwie Monte Cassino (1230–1239), uczeń nowo założonego Uniwersytetu w Neapolu; wstąpił do zakonu dominikanów (1244); uczeń dominikańskiego kolegium w Paryżu (1245–1248), pod kierunkiem Alberta Wielkiego, za którym poszedł do Kolonii (1248–1252). Baccalarius bibilcus w Paryżu (1252–1254); następnie Sententiarius (1254–1256); nauczyciel teologii (1256). Wykładał teologię w Paryżu od 1256 do 1259 r. Udał się do Włoch, gdzie nauczał teologii w różnych miastach (Anagni, Orvieto, Rzym, Viterbo od 1259 do 1268 r.). Ponownie wezwany do Paryża w styczniu 1268 r., kontynuował wykłady na uniwersytecie do 1272 r. W październiku 1272 r. św. Tomasz podjął się organizacji dominikańskiego kolegium na Uniwersytecie w Neapolu. Zmarł 7 marca 1274 r. w Fossanova, w drodze na Sobór w Lyonie.