Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X
śś. Kleta i Marcelina, papieży i męczenników [3 kl.]
Katechizm o kryzysie w Kościele (2001)

41. Jakie znaczenie ma obecnie święto Chrystusa Króla?

Nowa nauka Kościoła znajduje swój wyraz również w liturgii. Święto Chrystusa Króla przeniesiono z ostatniej niedzieli października na ostatnią niedzielę roku kościelnego, aby zaznaczyć, że panowanie Chrystusa nastąpi dopiero na końcu wieków, a teraz nie może, bądź wręcz nie powinno być urzeczywistnione. Dlatego skreślono z hymnu nieszpornego na święto Chrystusa Króla wszystkie zwrotki mówiące o królowaniu Chrystusa nad społeczeństwem. Były to następujące zwrotki:

Scelesta turba clamitat
Regnare Christus nolumus
Te nos ovantes omnium
Regem supernum dicimus.
Te nationum praesides
Honore tollant publice,
Colant magistri, iudices,
Leges et artes exprimant.
Submissa regum fulgeam
Tibi dicata insigna,
Mitique sceptro patriam
Domosque subde civium.

Tłum przewrotny ciągle woła:
Chrystus niech nam nie panuje!
My z radością uznajemy,
Żeś jest wielkim świata Królem.
Niech Ci wodze wszystkich ludów
Cześć publicznie oddawają,
Niech czczą mistrze i sędziowie,
Niech Cię uzna sztuka, prawo.
Króle władzą niech się chlubią,
Jeśli Tobie są poddani,
Poddaj pod swą władzę słodką
Kraj i domy z mieszkańcami.

Trzeba być świadomym, że wolność religijna stoi w całkowitej sprzeczności z wcześniejszymi zasadami Kościoła, wobec czego zwolennicy wolności religijnej nigdy nie mogli powołać się na Pismo św. lub Tradycję. To wrogowie Kościoła zawsze żądali wolności religijnej.

Skoro tylko Kościół osiągnął wolność, wzywał on królów i książąt do ochrony i obrony prawdziwej religii, zwłaszcza jeśli oni sami byli chrześcijanami. Dlatego na misjach starał się on przede wszystkim zyskać dla wiary katolickiej książąt, aby w ten sposób umożliwić powstanie społeczeństwa przenikniętego chrześcijaństwem.

Ostatecznie musiałoby się według bezsensownej doktryny o wolności religijnej dojść do przekonania, że wielcy i po części święci królowie i książęta średniowiecza oraz katoliccy mężowie stanu czasów nowożytnych grzeszyli ciężko przeciw sprawiedliwości, starając się chronić w swych krajach wiarę katolicką, a zwalczać herezje. Bowiem według zasad wolności religijnej także inne wyznania i religie musiałyby być chronione i bronione.

Katechizm o kryzysie w Kościele (2001)